14 – Dus, als
ik het goed begrijp, heeft die Puigdemont de Catalaanse onafhankelijkheid
uitgeroepen en meteen daarna weer opgeschort? Ik heb niet de gewoonte om over
internationale politiek een mening te ventileren, maar hier kan ik het toch echt niet laten. Heb ik het goed dat er door Puigs
impuissante puch op het Europese vasteland, meer bepaald het Iberisch
Schiereiland, gedurende enkele seconden een natie extra is geweest, en dat de Europese Unie evenzolang een stuk van
een lidstaat heeft moeten mankeren? De duur dat de bewoner van een huis waaraan
een kwajongen belletjetrek heeft gedaan in het ongewisse is geweest over de
aard van het vermeende bezoek. Want daaraan doet die Puigdemont, ook fysiek,
mij denken: aan een sloeber die kattenkwaad uitricht en dan snel wegloopt omdat
hij de toorn van zijn slachtoffer vreest. Waarna hij een gezicht opzet van ‘Tiens,
heb ik iets van u aan, onwillekeurig mee van de kapstok genomen?’ Met zijn
coupe als van een pruikdrager in een windtunnel! Hij lijkt wel een verwaaide
dirigent van een barokensemble die na een matig bijgewoond concert een
parkeerboete tussen zijn ruitenwisser aantreft. Een Jordi Savall van mijn
voeten. En ja, dat concert was natuurlijk een operettestaatsgreep, een coup de théâtre van het zevende
knoopsgat. Ach, Puigdemont – met zo’n naam als van een mayonaise uit de Lidl
zult gij nooit een groot staatsman worden. Ga een luchtje scheppen op de
Ramblas, en ontwaak in uw streepjespyjama uit uw natte droom van geel en rood.
