wolkenfragmenten uit Jean-Philippe Toussaint, Het fototoestel (in De badkamer / Meneer / Het fototoestel)
2339
De bewolkte, maanloze lucht,
waarnaar ik zo af en toe even opkeek, werd voortgejaagd door de wind in een
tumult van donkere wolken die geluidloos naar andere uitspansels ijlden. (208-209)
2340
We vlogen al een halfuur, en door
de raampjes keek ik naar de blauwe, zonnige hemel boven de wolken, de
eentonige wolkenlaag onder me die op een ijsveld leek, wit en hard was,
helemaal niet als watten, met contouren en vormen, kammen, een geaccidenteerd
en woestijnachtig reliëf waarvan de zon de uitsteeksels mild accentueerde. (229)
2341
Om me heen was geen geluid, behalve
dan het regelmatige schuren van mijn schoenzolen over het wegdek, en ik liep
verder over die eenzame weg terwijl ik naar de maan keek die, voor driekwart
vol, aan de hemel stond, terwijl een langwerpig wolkje langzaam in haar
halo schoof. (232)
2342
Zwarte wolken waren
gedeeltelijk voor de maan geschoven, zeer dikke wolken waarvan de
wollige contouren vaag zichtbaar waren in de halo van de maan die er bijna
geheel achter schuilging. (236)
