In deze nieuwe rubriek! breng ik boeken ter sprake die ik – in de tijd die mij vergund is – absoluut nog wil lezen. (Ik vraag me meteen af waarom ik dat woord ‘absoluut’ gebruik, en wat het hier betekent of te betekenen heeft.) Deze rubriek wordt de neerslag van een spel. Laat mij de regels van dat spel even uitleggen.
Ik maakte in mijn bibliotheek een selectie van boeken die al
jaren ongelezen op de planken staan en altijd hebben moeten wijken voor de waan
van de dag. Om hoeveel boeken het gaat, durf ik niet te zeggen omdat het er
belachelijk veel zijn. Voor elk boek maakte ik een steekkaart. Ik ben nu van
plan om uit die stapel telkens ‘met onschuldige hand’ een kaart te trekken – en
dat wordt dan het boek dat ik ga lezen en waarover ik telkens ook iets wil
schrijven voor deze blog: een recensie, maar wellicht blijft het bij een
impressie, of een opmerking, een excerpt, een associatie.
Alleen al hiermee zal ik vele jaren zoet zijn. Als ik het
aantal boeken bekijk dat in dit spel is opgenomen (en er komen er natuurlijk
nog bij), en ik extrapoleer op basis van mijn gemiddelde leestempo, dan heb ik
minstens een decennium nodig om door mijn steekkaartenstapel te geraken.
Maar het zal meer tijd in beslag nemen dan een decennium –
opnieuw én vingers gekruist: in de tijd die mij vergund is – want uiteraard wil
ik mezelf niet helemáál onderwerpen aan de arbitrariteit van dit leesprogramma.
Uiteraard kunnen boeken aanleiding geven tot de lectuur van andere boeken, die
al dan niet ook in de steekkaartenbak zitten. En die kunnen op hun beurt…,
enzovoort. Deze aftakkingen wil ik visualiseren door middel van een nummering,
waarbij ‘1.’ staat voor het boek dat het lot heeft aangewezen, ‘1.1.’ voor de
eerste aftakking, ‘1.1.1.’ voor de tweede, enzovoort. De vertakkingen zijn in
principe eindeloos, maar ik wil het toch ook een beetje beperkt houden en
bijvoorbeeld nooit verder gaan dan een derde aftakking: 1.1.1.1.
Het eerste boek waarvan ik de steekkaart trok was Theodor W.
Adorno, Minima Moralia. Dit boek, een
filosofische essaybundel, werd in 1951 gepubliceerd (eerste editie in de
oorspronkelijke taal), en ik kocht de nieuwe Nederlandse vertaling in 2016. Ik
zal telkens die beide jaartallen vermelden. Een derde jaartal zal –
desgevallend – aangeven wanneer ik het boek eerder al eens las.
