8 mei 2002
(…)
*
In de
Colruyt: de vreugden van het consumeren.
*
(…)
9 mei 2002
P. vertrekt
vandaag voor drie dagen naar Parijs. (…)
G. is in zijn ondernemendheid onbedoeld stout met een siliconenspuitbus van
Dennis. Ik mag niet streng zijn voor de kinderen, nu P. er niet is. Waarom
niet? Omdat er voor hen niets zachts is om op terug te vallen.
*
Tv-reportage
over dierenrechtenactivisten in Engeland. Tendentieus. Dat slag is aangeschoten
wild, nu een van hen Pim Fortuyn heeft vermoord. In dezelfde TerZake gaat het
ook over het bloedbad in Mazar-i-Sjarif in Afghanistan in november 2001. Een
van de zwarte bladzijden van de recente geschiedenis… Toevallig lees ik deze
avond op het internet dat de Amerikanen ginds net een aanslag hebben gepleegd
op een belangrijke politicus. We horen er niets meer van. [020518: Gisteren
vernam ik dat de Engelse soldaten die de grotten aan het doorzoeken zijn naar
terroristen, lijden aan een geheimzinnige, zeer besmettelijke ziekte. Waarom
horen wij daar niets over in het nieuws?]
*
Ook nog op
tv: een portret van Marnix Gijsen, die, zo verneem ik, zowel nog voor Kunst & Cultuur als voor De Standaard heeft gewerkt! Hoe zijn ster
snel dooft en hoe hij verbitterd afgaat en verglijdt naar reactionair
conservatisme.
10 mei 2002
(…)
Met de
kinderen naar E.T., de film van
Spielberg die naar aanleiding van zijn twintigste verjaardag opnieuw in
roulatie is gebracht. Wellicht voor de laatste keer in de Kennedy. Vechten
tegen de traantjes, G. toont zich kranig. Op de Meifoor zitten we op de
boksauto’s. Bovenop het Concertgebouw kijken we uit naar een mistig Brugge. We
gaan iets drinken in De Vetten Os: rokerig, triestig, eenzaam. De blinde vrouw
die luid een nieuwe pint bestelt terwijl ze de laatste druppel uit de vorige
wringt.
(…)
*
Paul
Auster, Leviathan:
[134]: ‘Ik
word volgende week eenenveertig, en als ik de zaak nu niet onder controle
krijg, dan verzuip ik. Dan zak ik als een baksteen naar de bodem.’
[243]:
‘Plotseling leek mijn leven zin te hebben. Niet alleen de afgelopen maanden,
maar mijn hele leven, met terugwerkende kracht. Het was een wonderbaarlijke
samenvloeiing, een opzienbarende samenloop van motiveringen en ambities. Ik had
het éénmakende principe ontdekt en in dit ene concept zouden alle scherven van
mijzelf samenkomen. Voor het eerst in mijn leven zou ik heel zijn.
Ik kan je
niet vertellen hoe onbeschrijflijk gelukkig ik was.’
*
Op tv zie
ik Basic Instinct (Paul Verhoeven,
199.). De decadentie zet zich snel door: naar verluidt was dit een
schandaalfilm. Omdat tussen de benen van Sharon Stone – ze ging zonder broekje
aan wijdbeens op een tafel zitten – twee tienden van een seconde een foefje
rossig haar te zien was.
11 mei 2002
(…)
Ik overweeg
dat ik nog tijd genoeg zal hebben om te schrijven als ik zestig ben, dat ik nu
maar beter lééf.
*
(…)
12 mei 2002
(…)
Naar de
Snaggaardstraat, waar G. in de oude paraplufabriek van Van Zieleghem (…) zijn
eigen tentoonstelling bewaakt: tekeningen en grote witte genaaide poppen met
tentakelledematen.
*
Casanova, Eigen heer en meester:
[115]: ‘Een
jongeman die zich verveelt, stelt zich bloot aan de ellende verliefd te worden
en smadelijk te worden afgewezen.’
*
Thoreau, Walden:
[12]: ‘De
meerderheid der mensen leidt een leven van stille vertwijfeling.’ en: ‘Het is
nooit te laat onze vooroordelen te laten varen.’
[15]:
‘Confucius zei: “te weten dat we weten wat we weten, en dat we niet weten wat
we niet weten, dat is de ware kennis”.’
13 mei 2002
14 mei 2002
(…) Het is wachten tot de
Vlaamse Fortuyn, of erger, opstaat.
*
(…)
*
Druk, en
nog meer nieuwe opdrachten. Toch verlies ik tijd en doe niet veel. Nieuw werk
is uitstel – maar waarvan? Werken is uitstel van leven. Ik houd me wat bezig
met de voorbereiding van de fietsreis: een mens moet dromen.
(…)
