Ik droom er wel eens van: dat de toevloed van alsmaar nieuwe
weetjes en feiten, van valse en echte berichten, van belangrijk nieuws en
triviale incidenten (Het Laagste Nieuws) eindelijk zou stoppen; dat we eindelijk
tot rust zouden kunnen komen en ons bezighouden met wat er werkelijk toe doet;
dat niemand dicteert wat dat dan zou kunnen of moeten zijn; dat we met andere
woorden niet onder de sociale druk van de algemeen aanvaarde smaak en de
dictaten van de mode moeten gebukt gaan; dat we een keer voorbij de
krantenwinkel passeren en er niet de gewone drukte waarnemen maar een vreemd
verstild moment: de rolluiken zijn neergelaten, niemand heeft er zijn wagen
geparkeerd, de niet aflatende stroom van ‘laatste nieuws’ is tot rust gekomen.
