Filip Claus maakt de campagnefoto. En ik maak, nog voor
Filip Claus de campagnefoto maakt, een foto van Filip Claus die op het punt staat
de campagnefoto te maken. Hij herkent onmiddellijk, van die afstand, het type
compacttoestel dat ik hanteer. ‘Hmmm, Lumix. Goede lens.’ Claus zegt hoe ik
moet staan, dat ik tanden moet laten zien. Dat verlevendigt de foto, zegt hij.
Hij wacht tot een auto uit zijn achtergrond is verdwenen. Hij drukt af. Wel
vijftien keer voor die ene foto. Ik ben benieuwd naar het resultaat, maar heb
het volste vertrouwen. Ik stap op Filip Claus af en vraag hoe het met de
persfotografie gesteld is. Niet te best. Tegenwoordig moet elke woordjournalist
zelf de foto’s maken die bij het artikel passen. En er zijn de talrijke digitale
fotobanken waaruit de kranten putten. Op beroepsfotografen wordt, zoals in de
periode vlak voor de opkomst van de digitale fotografie, nog maar zelden een
beroep gedaan. En de reportagefotografie is helemaal een zeldzaam goed geworden.
