Je komt midden op de klaarlichte dag in een andere wereld
terecht, ondergronds en donker, iets uit het verleden bovendien, en ook iets
van een andere, imaginaire, orde. Kubrick begon als fotograaf maar dacht al
volop in sferen, standpunten, beweging ook. Soms lijken zijn foto’s stills.
Beelden die bewegend gedacht zijn en waarop niets aan het toeval is
overgelaten. De anekdotiek is ver te zoeken, laat staan de gelukkige
coïncidentie die pas in, of zelfs na het moment van afdrukken, is tot stand
gekomen. Neen, je loopt een uur rond in een volstrekt artificiële en vervlogen
wereld. Waarna je weer de werkelijkheid en het heden opzoekt, in het daglicht, een
verdieping hoger.
