Ik heb dan eindelijk eens nieuwe schoenen gekocht –
maar ze knellen vreselijk. Ik vrees dat ik een maat te klein heb gekozen. Tegen
de middag heb ik al blaren, en ’s avonds moet ik de 2 kilometer van het station
naar huis op blote voeten afleggen. Wat eigenlijk wel iets heeft, moet ik
toegeven. Al is het maar een verhoogd besef van de ondergrond. En, nadat ik thuis
mijn voeten in een kuip met lauwwarm water heb laten weken, een prettig
tintelend gevoel aan mijn voetzolen. Maar daar had ik die nieuwe schoenen niet
voor nodig. Ik hoop dat het nog goed komt. Eerst wat natte vodden in het paar,
daarna misschien een paar dagen op de leest.