wolkenfragmenten uit Harry Mulisch, Siegfried
3153
Al op school, lang geleden, in de
oorlog, drongen de woorden van de leraren niet tot hem door, aangezien hij
volledig in beslag werd genomen door het kijken naar hen, naar hun mimiek, het
vel van hun handen, hoe hun haar zat, de manier waarop zij hun das hadden
geknoopt, en naar wat er verder nog in de klas gebeurde: het gedrag van de
andere leerlingen, de vlieg op het bovenraam, het wapperen van de boombladeren,
de voorbij zeilende wolken…
(61-62)
3154
Het bliksemde, onmiddellijk daarop
beukten oorverdovende donderslagen de stad, even later barstte zo’n hevige wolkbreuk
los dat het was alsof zij gekleed onder de douche stonden. (71-72)
3155
In de zomer van het jaar 1888, toen
het voorbereidende werk vermoedelijk klaar was, ging het verkeerd; plotseling
begon er iets te veranderen, alsof er een wolk voor de zon schoof. (170)
3156
We
zijn in de zomer van 1888. Opeens schuift de wolk voor de zon, hij legt
zijn notities voor Der Wille zur Macht
opzij en produceert in de volgende maanden in ijltempo een aantal studies,
waaraan de vernietiging van zijn geest duidelijker te zien is. (171)
