zaterdag 29 december 2018

het overzicht 079





















Igoumenitsa en Venetië liggen ongeveer duizend kilometer van elkaar verwijderd. Over het water van de Adriatische zee is dat een etmaal varen: een namiddag, een nacht en een voormiddag. Een etmaal op een boot duurt ellendig lang. Je kunt er niet af. Wat doe een fotograaf met deze zee van tijd?

Hij kan de mensen op de boot fotograferen. Of de boot zelf. Dat zijn opties. Hij kan de zee fotograferen. De zee is, als het niet waait of onweert, een vlak dat door een horizon gescheiden is van de lucht. Ook dat is een optie, maar de fotograaf geraakt er snel op uitgekeken. De fotograaf kan ook in een ligstoel wat rusten en níet fotograferen. Hij kan zijn blik verliezen in het zog achter het schip, dat een lijn tekent die leidt tot de al lang uit het zicht verdwenen vertrekhaven.

Rest de tijd. Ja, waarom niet de traag voorbijglijdende tijd fotograferen. De zon gaat onder, de zon komt op en omgeeft het schip met nieuwe kleuren. De fotograaf herleidt de voorgrond – het dek – tot een strak gecomponeerde geometrie. Hij maakt duidelijk dat hij vaart, maar niet méér dan dat. Zo leidt hij de aandacht naar zijn eigenlijke onderwerp. Hier zit een reeks in, overweegt hij.  

Tussen Igoumenitsa (GR) en Venetië (I) – 080330 en 080331