maar hoe je het bekijkt hé.
Ik herlees, drieëntwintig
jaar na de eerste keer, Het
Boek Van Violet En Dood
– allemaal hoofdletters! – en
stel vast: mocht ik even lang
wachten voor een derde, ben
ik tachtig. Als ik dan nog
iets kán lezen, überhaupt.
