Het Franse platteland ligt mij na aan het hart en ik
heb er dan ook in de loop der jaren met lede ogen de neergang van aangezien.
Een na een, of juister allemaal tegelijk, sterven de dorpen. De mensen trekken weg,
ambachten en kleine neringdoenerij verdwijnen. Winkels, cafés en kerken sluiten
en verliezen hun functie. Overal smeken bordjes ‘Á vendre’ en er zijn geen
gegadigden. Je fietst of rijdt erdoor en ziet geen kat.
Deze foto, min of meer toevallig genomen, aan het
stuur van de auto als ik het mij goed herinner, illustreert het helemaal. Twee
voormalige centra van het dorpsleven ogen doods en verlaten. Deze harten
kloppen niet meer: de bar tabac annex épicerie is potdicht en zoekt met maar
weinig enthousiasme een koper; de kerk – het valt uit de foto niet op te maken
maar het zal wel zo zijn – is allicht even gesloten. De met veel goede
bedoelingen geplaatste bloembakken vermogen het leven niet terug te brengen.
Vanop het balkon, waarvan het hekwerk al danig is
afgetakeld, zal nooit nog een samengestroomde menigte worden toegesproken.
Verder bevat het beeld elementen die refereren aan
vakantie: savoir vivre en
convivialiteit, geschiedenis in de kerkelijke architectuur, en mooi weer met de
schapenwolkjes die voorbijdrijven in een blauwe lucht.
En ja, de zijgevel van die failliete bar tabac knipoogt.
Gironde (F) – 080815
En ja, de zijgevel van die failliete bar tabac knipoogt.
Gironde (F) – 080815
