Een grijze dag met niets dan regen, en vrij bovendien: dat wordt lekker veel lezen en schrijven!
Ik hoor in het radionieuws van twaalf uur dat er in de
omgeving van Barcelona twee Belgische toeristen in zee verdronken zijn, een man
en een vrouw, zeventigers. En dan denk ik meteen aan mijn Facebookcontact
Pierre Plum, door velen gewaardeerd om zijn dagelijkse columns, waarin hij
beschouwingen over literatuur en filosofie mengt met de banaliteit van elke
dag, en die een van de vorige dagen liet weten dat het te koud was om in zee te
zwemmen in Catalonië, van waaruit hij dezer dagen bericht over de vakantie die
hij er met zijn vrouw doorbrengt. Pierre Plum is, denk ik, de zeventig voorbij
– en de schrik slaat mij om het hart: hoeveel Belgische man-vrouwkoppels van in
de zeventig, die graag in zee zwemmen, zijn er op dit ogenblik in de omgeving
van Barcelona op reis? Laat het niet waar zijn.
Een vruchtbare voormiddag, zoals ik ze het liefste heb:
lezend en schrijvend passeer ik, behalve langs mezelf en een vorige versie
daarvan, langs Ton Lemaire, Jean-Jacques Rousseau, Milan Kundera… Het is een
van die begenadigde momenten waarop mijn bibliotheek en lectuurgeschiedenis tot
leven komen en waarop ik van dat leven in geschrifte getuigenis weet af te
leggen.
Ik kreeg van S. een cadeaubon voor de pedicure en dat was
dus voor vandaag. Twintig minuutjes al bij al duurt mijn bezoek daar – vanaf
het ogenblik dat ik voel dat de behandelaarster mijner voeten voelt dat ik niet van plan ben om er een
reeksje van te maken, gaat het bijfrezen, afschrapen, raspen en insmeren
bijzonder goed vooruit. Mijn voeten, zo verneem ik, verkeren nog in een goede
toestand – eelt is per slot van rekening ook niet een zo snel mogelijk uit te
schakelen uitwas. Zo heeft het op de ziel ook wel een functie, denk ik dan. (Ik
verneem ook nog dat een teennagel zichzelf ongeveer jaarlijks vernieuwt. Twee
centimeter per jaar: bij een gemiddelde levensduur van zeventig jaar kom je
toch bij ongeveer anderhalve meter. Ik vergeet nog te vragen hoe het komt dat
nagels, zoals haren, ook na het verscheiden een tijdje blijven doorgroeien.
Maar misschien is dat een iets te lugubere kwestie voor een eerste bezoekje aan
een pedicurezaak die zichzelf, ludiek, ‘De voetzaak’ noemt.)
Update: er is teken van leven van Pierre Plum op Facebook.
Dat betekent dat niet hij maar iemand anders is verdronken.
Voor G. maak ik rode poon klaar met asperges, paprika,
gepelde garnalen en pureeaardappelen. Hij vertelt over het huwelijk van zijn
beste vriend, het voorbije weekend, waarop hij getuige mocht zijn.
Een deugddoende reactie van Martin Pulaski op mijn
islamtekst: ‘Deze tekst van iemand die in mijn ogen ook een vrijdenker is.
Iemand die zich nooit door rechts of zelfs niet het brave midden zal laten
recupereren. Bedankt.’
