Begonnen in Judas van Amos Oz en meteen mee in het
verhaal. Hoe kan dat? Hoe doet hij dat? Het is zo helder allemaal, hij typeert
zijn personages, voorziet ze van epitheta en herhaalt die ook consequent, zodat
we al vlug met hen vertrouwd zijn en geen moeite moeten doen om ze uit elkaar te houden. Het relaas is
schijnbaar lichtvoetig, er zit een prettig ritme in, en ook nog een spannende amoureuze
verhaallijn – maar de thema’s die worden aangekondigd, beloven toch
zwaarwichtig te zullen zijn. Ja, deze roman zal over iets gaan. Achterdocht,
vertrouwen, de wereldvreemdheid van de studax. En dan ook: Bijbelgeschiedenis
en de verwikkelingen in de jonge staat Israël. Ik ben benieuwd en vooral blij
met het vooruitzicht van nog meer dan driehonderd bladzijden ongetwijfeld
interessant leesplezier. ¶
(...) ¶
Dat de
Schotten een tweede referendum vragen over de onafhankelijkheid, is niet meer dan
normaal: sinds het eerste, dat twee jaar geleden een meerderheid voor de
tegenstanders opleverde, zijn de omstandigheden volledig veranderd: Schotland wil
in de EU blijven en is blijkbaar bereid om de eenheid met het VK te verbreken
om dat te kunnen bewerkstelligen. Maar dat er nu in Groot-Brittannië amper één
dag na het brexitreferendum al anderhalf miljoen mensen een petitie hebben
ondertekend die een tweede brexitreferendum vragen omdat ze geschrokken zijn
van de uitslag, dat is natuurlijk belachelijk. Als je zo’n belangrijke
beslissing in handen geeft van stemgerechtigden die het maar als een lachertje
opvatten en uit baldadigheid kiezen voor wat ze niet willen, dan moet je maar
op de blaren zitten. Ondertussen hoor ik Europese leiders orakelen over wat er
nu allemaal prioritair moet gebeuren en zij hebben het over handelsverdragen, economie,
veiligheid, migratie – maar natuurlijk rept niemand met een woord over het klimaat
en de uitvoering van de klimaatakkoorden. ¶
