11 mei 2014
dag 13.4
Na 10 kilometer, het is opgehouden met regenen, zie ik aan
een sluis een man uit zijn tentje kruipen. Alles is nat – het heeft vannacht dan
ook behoorlijk gehoosd. Ik zie de Koga-fiets, het Brook’s-Zadel, de
Ortlieb-tassen en knijp mijn Shimano-remmen dicht. We voeren het gesprekje dat
kruisende trekkers overal ter wereld met elkaar voeren. Waarvandaan, waarheen.
Hij komt uit La Rochelle en stevent nu langs het Canal du Midi op Agde af. Dan
gaat hij het Centraal Massief in, richting bron van de Loire. Die hij dan wil
volgen tot de Atlantische kust. Hij denkt er zes weken over te doen. Mijn tour
is groter, poch ik. Ik raad hem af het kanaal te blijven volgen. Hij is op de
hoogte van de slechte staat van het fietspad voorbij – van hieruit gezien – Toulouse
maar gaat het er toch op wagen. Ik vraag wat hij in het dagelijkse leven doet.
Iets in de toeristische sector. Hij stel geen vragen. Wel verzoekt hij mij een
foto te maken. Met zijn fototoestel, van hem. Hij gaat op een steen staan, in een gekke pose. Daarna maak ik nog met mijn toestel een foto.
We wensen elkaar veel geluk en verder gaat mijn reis langs
het kanaal. Tot ik het ter hoogte van Montech even achter mij laat. Ik begin
het kanaalpad beu te worden en bovendien moet ik proviand inslaan. In Montech
rijd ik bijna tegen een openslaande autodeur aan. Het is de derde keer een
bijna-accident tijdens deze reis. Eerder lieten twee auto’s die mij inhaalden bijzonder
weinig ruimte over.
Bij de pente d’eau,
een soort mini-hellend vlak van Ronquières, kom ik opnieuw bij het kanaal. Ik
rijd verder en verder over dat fietspad. Bonjour;
nog maar eens een sluis met lichtgroen geverfde luiken; nog maar eens een dwarsweggetje
kruisen bij een brug. Bij een van de sluizen installeer ik me, uit de tegenwind
zittend, voor mijn picknick: het vaste menu van brood, kaas, worst en
chocolade. Ik observeer hoe een mier in een mum van tijd met een stukje worstschil
dat vijf keer zijn eigen lichaamslengte en wellicht vele malen zijn gewicht
heeft aan de haal gaat. Dan liggen de verhoudingen tussen mij en mijn bagage
toch iets gunstiger.
