190527
S. nam me gisterenavond mee naar een toneelvoorstelling in het door
de laatste non verlaten Sint-Godelieveklooster, door de afdeling Woord &
Drama van de academie, onder leiding van een door haar leerlingen op handen
gedragen regisseuse wier voornaam Ine is. Ze gaat met pensioen, het is haar
laatste voorstelling, een bijzonder creatieve en van de verschillende ruimtes
van de prachtige locatie gebruikmakende enscenering van Bruges la Morte van
Georges Rodenbach. Vooral de passage met de jongeman die in een mooi verlicht
prieel van de tuin met een elektrische gitaar en zijn vervormde stem flink
tekeer gaat, op een manier die mij aan Black Star van David Bowie doet
denken, zal mij bijblijven. En het meisje dat helemaal voorin én op het eind
van de voorstelling, waarbij het in twee groepen opgedeelde publiek in een
zorgvuldig gecoördineerde aaneenrijging van in telkens andere ruimtes gespeelde
scènes wordt rondgeleid, a capella een lied van Henri Purcell bracht. Wat een
investering van tijd en energie voor een voorstelling die, naar verluidt, maar
vier keer zal zijn opgevoerd. Hoe mooi om te zien hoe cultuur, of zeg maar
kunst, deze jonge mensen ervaringen bezorgd die zij voor de rest van hun leven
met zich mee zullen dragen, hoe vormend (op veel meer vlakken dan het louter
technische of talige) met andere woorden onderwijs kán zijn. (…) *
