Gisteren hielden de Vlaams-nationalisten die niet achter
het cordon sanitaire zitten, hoewel
ze nauwelijks minder extremistisch zijn dan het Vlaams Belang en hoewel ze veel
lieden die uit dat Vlaams Belang zijn overgewaaid een onderdak bieden – gisteren
dus hielden de salonfähige Vlaams-nationalisten
een gezinsdag in Plopsaland. Zij haalden daarmee moeiteloos het nieuws, te meer
daar zij nog maar net te kennen hadden gegeven dat zij vinden dat het moet
mogelijk zijn om, in het kader van de terreurdreiging, de noodtoestand af te
kondigen. Behalve het Vlaams Belang zijn alle andere politieke partijen in dit
land die mening niet toegedaan, dus heeft
de N-VA met dat idee quasi een unique
selling proposition beet. En het onderscheid met het (...) Blok wordt daarmee nóg kleiner, voor zover het nog bestond natuurlijk. Laat mij
welwillend zijn en voorlopig de N-VA nog altijd niet (...) noemen. Maar het wordt moeilijk. Het wordt
ook moeilijk om niet te pleiten voor een uitbreiding van het zogenaamde cordon sanitaire. Maar het moet toch wel
mogelijk zijn voor de zogenaamde kwaliteitspers om eens na te gaan of werkelijk
élke Vlaams-nationalistische scheet door de ether moet worden gejaagd.
Ik wil hier enkel nog stilstaan bij enkele vormelijke
aspecten van wat mij gisteren uit Plopsaland bereikte. Ik probeer mij heel erg
bewust te zijn van al mijn vooroordelen, zet ze, voor zover mogelijk, zorgvuldig
aan de kant, bekijk de beelden en foto’s neutraal. En toch – ik kan het niet
helpen – moet ik een niet zo lichte weerzin onderdrukken.
Ik zie een partijvoorzitter die, met zijn zorgvuldig
uitgekozen vrijetijdsoverhemd en zonnebril-met-gele montuur (meegegrist uit de
grote trommel met partijgadgets), duidelijk van plan is om zich te amuseren, al
liet hij zich eerder ontvallen dat een pretpark niet zijn favoriete bestemming
is – dat moet de tot dusver enige keer geweest zijn dat ik mij in iets verwant voelde met deze man. Hij
staat uitdrukkelijk niet in
Plopsaland om het te hebben over zijn noodtoestandplan, eerder deze week door
de partijcommunicatiespecialist, waarschijnlijk dezelfde als die van de
roemruchte helfie-campagne, als ‘Niveau-V’
aan de man gebracht.
‘We gaan daar niet
naartoe om over terreur te praten.’ Goed idee, maar ik stel toch maar vast dat
drie partijleden die een microfoon onder de neus geduwd krijgen bijna woordelijk exact hetzelfde standpunt
verkondigen: ‘het plan bestaat uit vijf pijlers en niet alle vijf hoeven meteen
te worden gerealiseerd; typisch voor de andere partijen, ze schieten het eerst
af en gaan dan akkoord…’ – dit is met andere woorden op voorhand doorgenomen en
dus zou het in Plopsaland wél over dat noodtoestandplan gaan.
 |
| © rr |
Ik zie ook vier boegbeelden van de partij in een bootje druk
doende met een waterkanon. Dolle pret. Geert Bourgeois speelt niet mee maar dat
hadden we van hem niet verwacht. Wel van de partij behalve de voorzitter, die
zijn zonnebril heeft opgezet: minister Weyts, minister Homans, Kamerfractieleider
De Roover, die hier als zeerover opdraaft. Altijd leuk, volwassenen die zich
als kinderen amuseren. Maar als ze voorwenden
zich als kinderen te amuseren, oogt dat toch altijd een beetje wrang.
Ik heb mezelf niet langer op de zenuwen gewerkt met het
napluizen van deze berichten. De media volgen het slaafs op. ‘De voorzitter
deed in zijn toespraak geen opvallende politieke statements,’ weet een reporter.
Wel, zwijg dan! En laat dit non-event voor wat het is.
Overigens lijkt een pretpark uitermate geschikt om het niet over terreur te hebben. Of juist
wel, daar ben ik nog niet helemaal uit.
