campagne 10

Gisterenavond snuffelden we met ongeveer een halve lijst aan enkele programmapunten: wonen, jeugd, mobiliteit, ruimtelijke ordening. Voor mij was het de eerste keer dat ik bij zoiets betrokken werd en ik droeg mijn steentje bij aan discussies over kasseien, hangjongeren en groenzones. Een beetje te enthousiast vrees ik – ik kan mij voorstellen dat sommige aanwezigen, die veel jonger zijn dan ik maar wel al heel veel langer actief aan dit ‘work in progress’ sleutelen, lichtelijk geïrriteerd waren over zoveel wijsneuzigheid. Maar misschien staan ze open voor mijn goedbedoelde naïviteit, voor het lichtelijk externe van mijn blik, voor mijn constructief bedoelde neiging om advocaat van de duivel te spelen. Enfin, we zien wel. Ik leerde enkele fijne mensen kennen en bewonder hun inzet voor de goede zaak. Het werd mij in elk geval duidelijk wat alle groenen natuurlijk al heel lang weten: dat er een verschil bestaat tussen ‘fundi’s’ en ‘realo’s’ – maar ook tussen de twee ultieme doelstellingen: de wereld redden en de gemeenteraadsverkiezingen winnen. Wat dat laatste betreft: beide doelstellingen vergen een eigen strategie. Ik pleit alvast, als het gaat over het winnen van de gemeenteraadsverkiezingen, voor een ‘oorbaar populisme’: spreek de mensen aan over zaken die hen rechtstreeks aanbelangen en waar je hen gemakkelijk profijt kunt verzekeren; zwaai zeker niet met doemscenario’s over de wereld waarin onze kinderen zullen moeten leven.