ZOMAAR EEN GREEP
Ik scherm (!) mij hoe langer hoe meer af van de berichtgeving. Deels omdat het mij allemaal te veel wordt, maar ook omwille van de schrikbarende lichtzinnigheid waarmee de actualiteit wordt gebracht. Toch sijpelt er altijd wel een en ander door de mazen mijn comfortzone binnen. Het voorbije weekend waren dat, onder meer, volgende nieuwsfeiten:
1. Op vrijdag 33, op zaterdag 85, en hoeveel waren het er zondag? Geen haan die nog kraait naar het aantal burgerslachtoffers van de Israëlische bombardementen op ziekenhuizen, scholen, vluchtelingenkampen… Het is een refrein geworden waar niemand nog naar luistert. Die ene verdwaalde ondoeltreffende drone in de buurt van Netanyahu’s woning krijgt meer aandacht.
2. Nog cijfers. 32.000 volgens de politie, 70.000 volgens de organisatoren. ‘Brussel kleurt groen, zwart en rood: de kleuren van de Palestijnse vlag.’ De reporter vergeet het wit te vermelden, het kleur van de onschuld. Maar verdorie, 70.000, of neem nu nog, bij wijze van tegemoetkomend compromis, 50.000. En deze betoging, wellicht een van de grootste van het jaar, krijgt nauwelijks, eigenlijk slechts een obligate vermelding?
3. Nog cijfers. Elon Musk keert elke ondertekenaar van zijn petitie voor vrije wapendracht en ‘vrije meningsuiting’ 100 dollar uit. En hij verloot van nu tot aan de verkiezingen elke dag 1 miljoen dollar onder wie zich achter Trump schaart. Je zult maar met een zwaar (5.000 euro) door de Vlaamse overheid gesubsidieerde Tesla rondrijden, denk ik dan maar.
4. Nog cijfers – al ken ik hier geen exact bedrag. Ook in Moldavië zouden kiezers zijn omgekocht. Door de Russen dit keer – iemand moet mij het verschil met het Amerikaanse fascisme bij gelegenheid maar eens uitleggen.
5. Van extremismen gesproken. Het is tegenwoordig bon ton om moedwillig reputaties te verhaspelen. Mahdi annuleert de partijkaarten van zijn met het Blok collaborerende leden in – what’s in a name! – Ranst omdat hij weigert met ‘de extremen’ samen te werken. Let op het meervoud. Rousseau roept hetzelfde argument in om zijn partij in Zelzate te verplichten de PVDA te dumpen. Dit in weerwil van een goede samenwerking de voorbije zes jaar en van de verkiezingsuitslag, die een voortzetting van die samenwerking mogelijk maakte. In een particratie regeren de voorzitters. En dat je ladderzat op witte sneakers een hele bevolkingsgroep schoffeert, dat zou dan niet extreem zijn misschien?
6. Nog een cijfer. In Frankrijk valt in sommige streken zomaar eventjes 500 liter per vierkante meter regen uit de lucht. Of was het 700? De ongeziene hoeveelheden worden op een gegeven ogenblik abstract en we kijken niet meer op van dat nieuwe normaal. We weigeren er de extremiteit van in te zien en slapen rustig voort in onze comfortzones.
