240930
Na een hele dag niet buiten te zijn geweest, besloot ik dan toch maar eens een wandeling te maken. De korte van anderhalve kilometer: rond het Stil Ende en dan langs de Ringlaan tot aan de Bloedput en terug naar het Visartpark. Het was al donker, nogal lauw en winderig. Ik keek gedachteloos voor me uit. Ik vroeg me af wat ze in Kalm Waes bedoelden met een ‘meditatieve wandeling’. Misschien was ik wel aan het mediteren zonder me daar bewust van te zijn. Maar is dat niet de definitie van mediteren? Is een mediteren dat zich van zichzelf niet bewust is effectief? Of efficiënt? – ik kan het verschil nooit onthouden. Enfin, dat soort cirkelgedachten. Bij de Ezelpoort aangekomen hoorde ik, buiten mijn gezichtsveld, het geluid van een leeg drankblik dat op kasseien valt. Toen ik onder de poort aankwam, vertrokken daar net twee jongens op één fiets. Ik raapte het blik op. De jongen die zich op de bagagedrager liet meevoeren keek me aan. Ik toonde hem het blik en keek hem aan met een blik die mogelijk als ‘indringend’ zou kunnen worden omschreven. Of zelfs als ‘terechtwijzend’. Waar bemoeit die man zich mee?: ik zag het hem denken. Ik zei niets want ik wist het niet zeker. Ik had immers niets gezien. Ik gooide het blik in de vuilnisbak op de hoek met de Ringlaan. Maar toen waren die twee al weg, de Ezelstraat in. En ik zette mijn blik weer op gedachteloze meditatiestand.
