Kijk, zegt X., de kruinen kleuren al rood. Ze wijst naar de overkant van het Waggelwater waar inderdaad een kruin, die het licht van de al lager staande zon vangt, een rosse schijn krijgt. Ik zie wat X. mij laat zien. Ik had veeleer oog voor het egaal groene oppervlak: een groot deel van de vijver is met kroos bedekt. Een koppel eenden trekt er een dubbel spoor in, tot de tweede in het spoor van de eerste peddelt, dan is het maar één spoor. De eenden beschrijven het kroos, dat zich enkele seconden later weer sluit. Er blijft niets van de boodschap over. Ik maak een foto: het vale grijs van de lucht, het groen van de vijver, en daartussenin het donkerder groen van de bomen met daarin een rosse schijn.
241007
