Het mooie moment van vandaag strekte zich uit over de hele avond en een stuk van de nacht: een twintigtal goede vrienden gingen in op mijn uitnodiging om samen met mij te mijnent mijn ( – mijmijmij – ) verjaardag te vieren. Ik voelde me verguld, gesterkt, gelukkig. In een geïmproviseerde toespraak stotterde ik iets over vriendschap en familie bij elkaar. ‘t Was geen retorisch hoogstandje, maar ik denk dat de boodschap toch werd begrepen. Daarna las ik nog twee passages voor uit Vaderader: het transport van de encyclopedie over de Alpen en mijn kortstondige amourette met het meisje dat ik in de werkelijkheid niet heet zoals ik haar in het boek heb genoemd. Ze zou verwonderd zijn mocht ze weten hoe en waar een vijfendertig jaar eerdere versie van haarzelf even tot herleven kwam. Na dit officiële gedeelte ging het volume van de gesprekken en de lachsalvo’s de hoogte in, schudde iedereen het betrekkelijke ongemak van het eerste uur van zich af en bleek de ingeslagen voorraad drank en hapjes net groot genoeg om alle noden te lenigen.
241012
