een mooi moment, vorige week 30

‘Ik hoop dat deze publicatie een beetje balsem op je ziel zal zijn, dat het je schaamte en schuldgevoel wat mag oplossen/verdunnen.’ Zo schrijft een van mijn snelste lezers in een lovende commentaar. Zijn werkwoordkeuze verrast me. Ik noem mijn autobiografische cyclus, waarvan Vaderader het vierde deel is, Het leven als voorlopige oplossing, net zoals mijn blog. Maar ik had daarbij nooit eerder gedacht aan de betekenis van ‘verdunnen’, wel van het tot een goed einde brengen van een probleem, een vraagstuk. Zeker is ‘verdunnen’ ook goed: het schrijven is inderdaad een soort van homeostase, het herstel van een evenwicht waardoor de hele persoon, míjn persoon, beter in zijn omgeving kan staan. Een te hoge concentratie van negativiteit in één bepaald onderdeel verspreidt zich over het hele lichaam waardoor het, door de verdunning, niet langer een hinderlijke invloed kan uitoefenen.

241005