voor deze rubriek selecteer ik de beste stukken die op deze blog zijn verschenen
24 augustus 2016
Heerlijk om je bij zo’n weer in een uit zijn voegen barstende tweedehandsboekenzaak in het zweet te sjouwen. (…) Ook vandaag heb ik weer prijs (...): Het stenen vlot van José Saramago, Onafhankelijke mensen van Halldór Laxness, Mijn leven als man van Joseph Roth (zeer benieuwd naar), De Zuilen van Hercules van Paul Theroux en Jij bent mijn mes van David Grossman. Dat laatste boek is een roman opgevat als een briefwisseling tussen een man en een vrouw en ik vind het een heel mooie titel. Deze Nederlandse vertaling werd in 2000 uitgegeven.
Thuis merk ik dat het een muffe geur uitwasemt. Tabaksrook, verschaald papier? Ik kan het niet meteen thuiswijzen. Er steekt ook een enveloppe in het boek. Laat mij indiscreet zijn! Het is een langwerpige enveloppe, met in de linkerbovenhoek het logo en adres van de Pousada Flor da Rosa in het Portugese Crato. Pousada betekent herberg of hotel. Even opzoeken leert mij dat het een luxehotel betreft dat op booking.com een 8,8 scoort. Op de enveloppe staat geschreven: ‘Aan mijn allerliefste schat. Van haar allerliefste schat.’ In de enveloppe steken twee kattenbelletjes en een brief. Het eerste kattenbelletje gaat als volgt: ‘Goeie morgen mijn schat. Lekker geslapen? M.’ (Ik kort de naam tot de initiaal in.) Het tweede: ‘Ik hou heel veel van mijn schattebout! Je schat M.’ Vreemd, net zoals op de enveloppe bestempelt de beminner zichzelf tot beminde. En dan de brief, daar bent u vast en zeker benieuwd naar. Die gaat als volgt: ‘Flor Da Rosa, 30 september 1998. Mijn allerliefste schat, / Nu ons eerste negen-maanderke voorbij is, kan ik je nog steeds hetzelfde zeggen als toen: / Kom hier eens naast mij zitten; / Ik zie je heel graag! / Weldra kunnen we beginnen aan ons 2e negen-maanderke (Simka’tje) en ons vele negen-maanderkes (altijd) bij elkaar. / Slaap zacht deze nacht en tot morgen-vroeg aan het ontbijt. / Ik hou heel veel van jou! / Je schattebout / M.’ Toch bizar, als je het mij vraagt. Die ‘negen-maanderkes’ voeren op een wel erg biologische manier de seksualiteit binnen in deze eenrichtingsconversatie. Wat dat enigmatische ‘Simka’tje’ wil zeggen, dat behoort definitief tot een nooit te achterhalen privétaal. En dan is er die omstandigheid dat beide gelieven zich wel in hetzelfde hotel ophouden (ze ontbijten samen), maar blijkbaar niet in hetzelfde bed. Enfin, wat er ook van zij, Jij bent mijn mes lijkt mij een veelbelovend brievenboek!
