woensdag 10 juni 2020

LVO 206


Vanaf hier Hoofdstuk 17, ‘Populierendreef 29 (vervolg)’




Ik keer nog eens terug naar het ouderlijke huis want daar heb ik nog twee kamers niet bezocht: twee slaapkamers, die van mijn zus en die van mijn ouders.

Doordat zij als enige van het hele gezin een slaapkamer voor zich alleen had, was het alsof mijn zus geprivilegieerd was. Natuurlijk was het, gezien het aantal kamers, vanzelfsprekend dat de twee broers een kamer deelden. Maar het maakt toch een heel verschil, denk ik, als je van jongs af aan een eigen ruimte hebt, dan wel of je rekening te houden hebt. Met licht, gerucht, onrust, de kolkingen van het bloed.

Ik kwam niet zo vaak op de kamer van mijn zus. Heel vroeg, toen ik nog erg klein was en zij nog niet helemaal uit de leeftijd waarop het normaal is dat meisjes moedertje spelen, zal ze mij wel gepamperd hebben en met mij hebben geflikkeflooid – zoals we in onze huistaal zegden wanneer we het over knuffelen hadden, een woord dat wij niet bezigden. Ik herinner mij in elk geval dat ik één keer met haar het bed gedeeld heb. Ik moet een jaar of vier, vijf geweest zijn. Alles onschuldig natuurlijk, ik denk eraan terug als aan iets warms, iets aangenaams. Voor het overige was de kamer van mijn zus ontoegankelijk. Erg vaak was het trachtende gekriep van haar viool hoorbaar van achter de deur, een onaangenaam geluid dat toch niet als hinderlijk werd ervaren omdat het nu eenmaal zo hoorde: zus ging van jongsaf naar de muziekschool, het was nooit anders geweest. Pas toen ze op kot zat in Leuven, dat was toen ik omstreeks dertien was, viel het me op hoe stil het kon zijn. In die periode betrad ik dan wel af en toe eens haar kamer. Ik keek er door het raam naar de in de wind licht bewegende populieren achter het berkenbosje achter de tuin terwijl ik de eigenaardige werking van bepaalde onderdelen van mijn anatomie verkende.

Enkele jaren later werd duidelijk dat mijn zus een vaste relatie had en dat zij bijgevolg haar kamer niet meer nodig had. Mijn ouders leefden in definitieve onmin met elkaar. Vader betrok nu de kamer van zijn dochter. Tot hij zelf ook vertrok.

(wordt vervolgd) 
lees vanaf hier deel 1
lees hier vanaf het begin van deel 2