woensdag 24 juni 2020

vorig jaar 193


190622

In het nieuwe Brugse centrum van de vrijzinnigheid, ‘De Brug’ genaamd, speelt Maanbar, met D. als leadzanger, zijn set voor een twintigtal mensen. Goed concert, maar treurige bedoening, met zo weinig volk. Zoals dat hele nieuwe centrum eigenlijk een sfeer van treurigheid uitstraalt. (…) *

190623

(…) *

190624

Er is een moment waarop ik aarzel om een foto te nemen – en ik doe het uiteindelijk niet, uit schroom. Het is wanneer we aanschuiven om de kerk te verlaten. En eerst moeten we nog voorbij de kist, en daarna staat de familie de condoleances in ontvangst te nemen. In een mandje op een tafeltje voor de kist liggen bloemblaadjes – iedereen die eraan voorbijkomt begrijpt dat hij, of zij, één zo’n bloemblaadje moet nemen, om het vervolgens bij alle andere inmiddels daar gedeponeerde, op de kist te leggen waarin die vrouw van 48 jaar opgebaard ligt, een vrouw wien het niet vergund was om een respectabele leeftijd te bereiken. En achter die mand en de kist, die, vanuit mijn standpunt in de rij die aan komt schuiven, in verkort perspectief te zien is, zoals op dat beroemde schilderij van de opgebaarde Christus door Mantegna, achter die kist staat een van de kraaien: stokstijf, met in zijn handen dat prachtige portret, allicht door S. gemaakt, van zijn overleden echtgenote. Dat beeld, ja, dat beeld zou ik willen vastleggen. Ik zou er een mooie foto van kunnen maken, temeer omdat rechts achter die kraai S. zelf staat, hij staat er het medeleven van de rouwenden voor mij in de rij in ontvangst te nemen. Ik zou mij een onbeschaamd ogenblik moeten permitteren, de codes breken, het toestel voor mij houden en afdrukken. Maar ik durf het niet, ik vind het niet gepast, ik ben beschroomd. Daarom probeer ik nu met woorden dit beeld, dat ik niet heb durven maken, vast te houden, te bewaren. * Tijdens het naar buiten aanschuiven, kan ik even een paar woorden zeggen tot Pjeroo Roobjee. Dat ik al meerdere keren voor vrienden zijn verhaal over ‘Malbrancke, den echten tragen coureur van Meulebeke’ heb voorgelezen. Met veel succes. De man is duidelijk verguld met dit compliment en lacht me minzaam toe. *