zaterdag 8 februari 2020

vorig jaar 82

190208
Zeer herkenbaar, wat Virginia Woolf op 2 oktober 1932 in haar dagboek schrijft: ‘Nog vreemder is het dat ik zo bezeten ben van het gevoel dat ik nu, en ik ben inmiddels vijftig, volkomen ongehinderd zonder omhaal en rechtstreeks mijn doel onder schot wil nemen met alle pijlen die ik op mijn boog heb.’ Ze wil alle ‘vrijblijvende doelloosheid’ van zich afschudden ‘en me terugtrekken, concentreren’. Geen aandacht voor mensen, roem, recensies of kleren gaan kopen. Neen, de essentie, die met het ouder worden zichtbaarder en urgenter wordt. (Schrijversdagboek 1, 240, door Joop van Helmond vertaald) * (…) * (…) * Ik beëindig de lectuur van Woolfs Schrijversdagboek 1 en ga meteen over naar 2 (…), in het volle besef dat ik dit boek nooit zal herlezen. *