Ondanks de gunstige reacties op – voor wat ze waard is – de enquête waarin ik vroeg of die nieuwe wending een verbetering betekende voor de blog zet ik het experiment ‘de dagen’ stop. U weet wel: ik heb het over de zogenaamde dagboeknotities in het grijs, afgewisseld met ‘publiekere’ beschouwingen in het zwart en de talrijke ‘[…]’-tekenstellen die moesten suggereren dat ik ook een intiem privéleven heb dat zo belangrijk lijkt dat ik mezelf kan voorhouden dat het relevant is het niet zomaar aan de (semi)openbaarheid prijs te geven. Hoewel ik niet vind dat ik mij moet verantwoorden (en trouwens: een verantwoording is onvermijdelijk blasé omdat hij zou suggereren dat het hier om een zaak van staatsbelang gaat), kan ik toch enkele redenen voor de stopzetting van het grijze dagboek geven. De eerste is niet de belangrijkste: ik heb gewoonweg niet voldoende tijd om het allemaal bij te houden. Doorslaggevender is dat ik het nu al beu ben, maar ook dat ik betwijfel of het nog wel relevant is te blijven aantonen dat ook mijn leven een grondige dosis banaliteit en herhaling bevat. Want dat blijkt toch wel duidelijk uit die grijze notities: als je de intieme en persoonlijke zaken weglaat, houd je banaliteit over. En nu weet ik wel dat de banaliteit van de ene mens op een bizarre manier de nieuwsgierigheid van de anderen gaande vermag te houden (mijn ‘kijkcijfers’ zijn sinds de start van het experiment ‘de dagen’ merkbaar gestegen, en er is de al vermelde enquête met de overwegend (twee derden) positieve antwoorden), na een tijd hebben we het toch wel gehad. Bovendien is er nog het argument dat het altijd heikel blijft om de andere mensen met wie je het 'werkelijke' leven deelt te vermelden, ook al omhul je ze met een initiaal. Je loopt altijd het risico iemand te kwetsen of anderszins nadeel te berokkenen. Het omgekeerde kan ook: dat je eens iemand niet vermeldt. Enzovoort, het aantal mogelijke en denkbare en vooral vermijdbare moeilijkheden is niet te overzien.
Ik zal me dus voortaan opnieuw beperken tot de zwarte notities – en zo kan ik ook weer enkele verwaarloosde rubrieken, zoals ‘mijn woordenboek’, terug opnemen. Dit wil echter niet zeggen dat er in de toekomst niet nog experimenten met intimiteit en autobiografie (al dan niet gefingeerd) zullen volgen.
De komende veertien dagen krijgt u nog enkele afleveringen van ‘de dagen’ – want ze zijn al geschreven en ik wil ze toch nog gebruiken aangezien ik zuinig ben van aard en de geleverde inspanningen wil laten ‘renderen’.
Ik wil toch ook nog iedereen bedanken die zich de moeite getroostte de enquête in te vullen. Zeventien regelmatige bezoekers van deze blog vonden het grijze dagboek een verbetering, acht vonden dat niet. En toch schaf ik het dagboek af? Jazeker, niet uit misprijzen voor die meerderheid maar, naast de hierboven genoemde redenen, ook vanuit de stelregel dat kijk-, lees- en luistercijfers een indicatie geven van wat je vooral niet moet doen!
