½ 7 wakker uit een zeer ingewikkelde, langdurige en ongemeen heldere droom… (#20, zie later). * Ontbijt op dezelfde bank als gisterenavond. * S’s ochtendhumeur wordt verklaard door de lectuur van Stieg Larsson en het toevallige opduiken van een vermaledijd toponiem. * Col du Lautaret.
De geplande overtocht van de Galibier gaat niet door want door late sneeuwval is deze col nog gesloten. Jammer. Dan maar rechtstreeks richting Grenoble. De reisplannen worden gewijzigd: in plaats van morgen zullen we vandaag al naar huis rijden – zo hebben we een rustige maandag. In le Bourg d’Oisans doen we inkopen. Het stikt er van de Nederlanders die de Alpe d’Huez komen beklimmen. * 
Iets voorbij Séchilienne worden we opgehouden. Vlak voor ons is er een bijzonder zwaar ongeluk gebeurd: alles staat stil, er zijn ambulances, er komt een helikopter aangevlogen. Mensen die rechtsomkeert gemaakt hebben, verspreiden onheilspellende berichten over doden en uren wachttijd. We volgen hun voorbeeld. We bereiken Grenoble via de col Luitel en Uriage-les-Bains. * Na Grenoble is het alleen nog maar: rijden. We stoppen enkel nog op de aires ‘de Chanses’ en ‘de Champignol’. * Om 11 stonden we nog boven op de Lautaret, om ½ 21 zijn we thuis. * We kijken nog naar het einde van het zogenaamde ‘Grote verkiezingsdebat’ op Eén. Weerzinwekkend, hoe de politici zich laten opvoeren, met zich laten sollen, zich braaf schikken naar de hun toegemeten seconden en fracties van seconden om een beleid van jaren – zowel voorbije als komende jaren – te verantwoorden en toe te lichten, hoe ze zichtbaar mediagetraind hun best staan te doen en hoe de een daar al beter in slaagt dan de ander. Of het goede politici zijn, dat is natuurlijk een andere vraag. Het ‘Afterdebat’ op Canvas is zo mogelijk nog weerzinwekkender. Hier wordt schaamteloos voorrang gegeven aan het hoe op het wat. Hoe zijn de heren (en de ene mevrouw) overgekomen? Wat zeggen de communicatiespecialisten? Hebben ze veel gegesticuleerd, hebben ze zich laten onderbreken, gebruiken ze oordeelkundig oneliners? Wat cynisch, dit alles. En dat het al helemaal ingeburgerd is en als normaal wordt beschouwd – ook door de politici zelf. 