Het tv-journaal heeft nog maar eens mijn ergernis opgewekt, en ik schrijf daar dan maar weer een stukje over. Waarbij telkens, ik moet het toegeven, de meesterlijk-potsierlijke figuur van ‘mediawatcher’ Wim Opbrouck uit In de Gloria voor mijn geestesoog opdoemt en tussen mijn ergernis en u, bloglezer, komt te staan – of neen, achter mij gaat staan en, terwijl ik met overslaande stem fulmineer, gekke bekken naar u trekt en mij belachelijk maakt… Ik weet het, en ik weet mij daardoor gewaarschuwd om niet al te knorrig uit de hoek te komen. Maar het is sterker dan mijzelf, ik voel bij dit zaken een residu van de bekeringsijver opspelen waardoor de generaties voor mij – tot in hun bloed en genen beïnvloed – in een katholiek en gezagsgetrouw gareel zijn gehouden.
Wat is het nu weer? Dit keer is het dit.
Drie items halen in het journaal de meeste aandacht naar zich toe: de speech van Obama in Caïro, waarbij de VS voor het eerst sinds lang een hand uitsteekt naar de moslimwereld – toch wel een historische gebeurtenis; de twintigste verjaardag van de moordpartij op het Tienanmenplein – de herdenking van een historische gebeurtenis; het incident voor de deur van een kindercrèche in Wilrijk waarbij een in het zwart geklede man een vader die zijn kind kwam afleveren met een mes aanvalt.
De speech van Obama wordt uitvoerig geëxcerpeerd en gecommentarieerd. Dat is goed. China-correspondent Tom Vandeweghe brengt het Tienanmen-item voortreffelijk te berde door twintigjarige universiteitsstudenten te confronteren met de in het Westen overbekende man-houdt-tank-tegen-foto: die jonge mensen, nochtans behorend tot een elite, kénnen die foto niet! Dat is een tweede goed punt voor de journaalredactie. Maar u kunt al raden welk item vooraan in het nieuws komt. Juist: niet Caïro, niet Peking, maar Wilrijk. Een man valt een andere man aan met een mes. Het is niet fraai maar het gebeurt wel vaker en ik maak me sterk dat 99 percent van die uit jaloezie of nijd of primair haantjesgedrag voortkomende vechtincidenten normaal gezien nooit het nieuws halen. Zelfs niet de regionale bladzijde van de eerste de beste sensatiekrant. Maar dit incident – waarbij de aangevallen man overigens slechts een nauwelijks ernstig te noemen kerf oploopt – is ánders want het heeft zich voorgedaan in de buurt van een crèche en, jawel, de dader was in het zwart gekleed. Meteen verlegt de aandacht zich van het incident zelf naar de associaties die onmiddellijk in onze goed geïnformeerde breinen opduiken. Alarmfase 5 wordt geluid, alle crèches en zelfs scholen in het Antwerpse sluiten hun deuren terwijl het hele politiekorps wordt opgetrommeld en zelfs een helikopter wordt ingezet om een nieuwe Dendermondse slachtpartij te voorkomen. En dáárover wordt er, voor Obama en Tienanmen, meer dan vijf minuten geëmmerd in het avondjournaal!
Ja, Wim, ik weet dat ik aan het zágen ben maar ik kan het niet laten. En wat is de conclusie van het hele gedoe? Dit: dat de politie van Antwerpen laat weten, zegt de correspondente ter plekke aan de ankerman in de studio, dat het niet nodig is de paniek aan te wakkeren.
