MEEREIZEN
Een vriend maakt op dit ogenblik een fietsreis in Frankrijk. Een maand geleden vertrok hij in Brugge en nu is hij net Toulouse gepasseerd. Hij doet ongeveer 80 kilometer per dag en zit nu te puffen bij 40 graden Celsius. Dagelijks brengt hij op Facebook verslag uit van zijn reis met een summiere opsomming van indrukken en ervaringen, enkele foto’s en meestal ook een portret van mensen die hij op zijn weg kruist. Deze portretten, in woord en beeld, vormen een tastbaar spoor van een efemere gebeurtenis. Maar de ontmoetingen zijn gedoemd om op niets uit te lopen. P. ontmoet mensen die hij waarschijnlijk nooit zal terugzien. Misschien zou hij hen vergeten indien hij ze niet zou memoreren. Voor ons, thuisblijvers, zouden ze al helemaal niet bestaan indien P. niet zo genereus zou zijn om ze in zijn verslag een plaats te geven.
Wat mij van deze portretten het meest opvalt en bijblijft, is de honger naar contact die eruit blijkt. Ik herken dat. Toen ik acht jaar geleden zelf een fietsreis maakte in Frankrijk, was elke ontmoeting waardevol. Ik heb die ontmoetingen ook proberen vast te houden door erover te schrijven. Op die manier staan de meeste ervan me nog altijd voor de geest.
Genereus is een woord dat ik spaarzaam gebruik. Het is een kostbaar, een precieus woord. In dit geval vind ik het op zijn plaats. Wat P. doet, is zijn privilege delen, het voorrecht dat hij geniet om deze reis te kunnen maken, daar de tijd en de middelen voor te hebben.
Een reis zoals P. er nu een maakt is niet uitzonderlijk. Veel reizigers laten via de sociale media hun achterban meereizen. Er zijn er ook veel die er uitdrukkelijk voor kiezen om dat niet te doen. Zij brengen dan later verslag uit. Of zij doen dat niet, want natuurlijk ook een optie is. Alleen reizen is per slot van rekening een solitaire aangelegenheid. Het is helemaal geen morele plicht voor de reiziger om zijn ervaringen te delen.
P. kiest voor deze optie. Ik kan er alleen maar dankbaar voor zijn. Want hij voert mij terug naar mijn reis van 2014. Toen reed ik ook Frankrijk rond, maar dan in de omgekeerde richting. Ik bracht pas achteraf verslag uit van mijn reis – ik beschikte toen nog niet over de technische middelen om dat meteen te doen in een soort Avondetappe of Vive Le Vélo-aflevering vanuit het hotel of vanop de camping waar ik toen verbleef. Een samenvatting van dat verslag is hier te vinden.
Ik had al het plan opgevat om deze zomer opnieuw een fietsreis in Frankrijk te maken. Door allerlei omstandigheden had dat plan nog geen vaste contouren gekregen. Ik sloot zelfs niet uit dat ik, net als vorig jaar, toen ik dezelfde ambitie had, er op het laatste moment van zou afzien. Maar nu denk ik dat ik toch zal doorzetten – en dat is in grote mate aan P. te danken want hij doet mij er zin in krijgen: zijn doorzettingsvermogen en opmerkingsgave, waarvan hij in zijn verslagjes blijk geeft, inspireren me.
https://www.facebook.com/paskal.dendooven
