driekleur 462

Ze was mager, blond, treurig, in het zwart gekleed, met een diep decolleté, een parelketting, een gouden broche ter hoogte van haar hart en een nerveuze grimas die het tandvlees van haar bovenkaak ontblootte: een vrolijke, afstotende en woeste samentrekking die haar bovenlip plotseling deed opkrullen en daarna geleidelijk weer verdween; het was een grimas die simpelweg met enige regelmaat op haar gezicht verscheen, voor en na het drinken van een slok van het mengsel van brandy en witte wijn dat was bedacht door de dikke, rode man aan het hoofdeinde van de tafel.

Juan Carlos Onetti, Afscheid, 34