Op een dag in 2004 voelde ik me hier geroepen om te melden dat Fortis haar ‘operationele winst’ had verdrievoudigd. En de volgende dag gaf ik lucht aan mijn aversie ten aanzien van banken.
Ik neem daar vijf jaar later geen woord van terug.
Maar dat wil natuurlijk niet zeggen dat ik blij ben dat die banken intussen flink op hun bek zijn gegaan. Ik heb daar ook geld staan (niet veel maar toch) en ik zou dus mijzelf uitlachen als ik lucht zou geven aan mijn leedvermaak.
Maar eigenlijk kon je het zien aankomen.
Ik doe aan internetbanking en kom dus vaak op de internetbankingsite van mijn bank. (Ik bedoel: de bank waar ik mijn geld in bewaring geef.) Tot ergens in het voorjaar van 2008 kon je op die site, prominent zichtbaar in de rechterbovenhoek, de stand van het aandeel van die bank volgen. Toen ik dat cijfer was beginnen te volgen, en dat was een paar maanden nadat ik met dat internetbankieren was begonnen, stond het aandeel ergens in de 60 genoteerd. Daar bleef het lang staan maar vanaf de tweede helft van 2005 was het stilaan beginnen te stijgen en het begon de psychologische grens van de 100 te naderen.
Ik doe het niet graag maar ik moet bekennen dat ik omstreeks die tijd de verleiding in mij heb voelen opkomen om mijn spaarcenten, die op de nauwelijks renderende spaarrekening van diezelfde bank aan het beschimmelen waren, in dat aandeel te beleggen. Mocht ik dat een jaar of twee eerder hebben gedaan, ik zou mijn kapitaaltje al met een kwart hebben vermeerderd.
De kaap van de 100 werd even overschreden. Maar dan zakte het aandeel. Het kwam nog eens boven de 100 uit, en dan zakte het weer. En zo ging het twee of drie keer van jojo. Waarop het aandeel tot ergens in de 80 daalde. En toen? Toen verdween de rubriek uit de rechterbovenhoek van de KBC-homepage.
Ik heb daar alert op gereageerd. Vooreerst door mijn voor mijn doen atypische tijdelijke neiging tot deelname aan het casinokapitalisme, iets wat voor de overgrote meerderheid blijkbaar een ingeburgerde en moreel volkomen aanvaarde usance is, definitief op te bergen, en vervolgens door een mail te sturen naar de webmaster. Waarom de informatie verdwenen was, en of het misschien te maken had met een verwachting van een nog forsere koersdaling? Ik kreeg een even beleefd als nietszeggend antwoord: de aandelenkoers was nog altijd na te lezen, je moest enkel maar daar- en daarop drukken. Ondertoon: wij hebben niets te verbergen. Maar wat niet werd gezegd, was waarom het cijfer uit de etalage verdween en of dat mogelijk iets te maken had met wat er komen zou.
Wij weten intussen met zijn allen meer. Het KBC-aandeel is vandaag [27 maart 2009] geen 10 euro meer waard.
