Er was een tijd dat je op de trein aan de ene kant van het middenpad een smalle bank had, voor twee personen, en aan de andere kant een iets bredere waarop zogezegd plaats was voor drie. Daarop plaatsnemen zonder elkaar aan te raken was quasi onmogelijk. De mensen leefden dichter op elkaar, toen. Ik herinner mij een rit naar Brussel, begin jaren tachtig, naast een bevallige jonge vrouw. De ‘elektriciteit’ tussen onze dijbenen en daar niets mee durven aanvangen. Ze keek me aan toen ik in de Centraal rechtstond. Daar moest ik aan denken, in het bijna lege treinstel.
201217
