parallel 166

Ik keek naar haar terwijl ze naar de andere kant van de kamer liep om de glazen van mijn ouders bij te vullen. Haar weg zoekend langs de salontafel wankelde ze enigszins en toen ik zag hoe mijn moeder geschrokken haar adem inhield, sneed het me door de ziel.

Karen Armstrong, Door de nauwe poort, 44

 

ǁ

 

Comme tous les jours de repos, elle montait en ville avec son sac plein de bouteilles vides. Elle m’a embrassée sans pouvoir rien dire, oscillant surplace.

Annie Ernaux, Une femme, 35