vorige aflevering: 135
In een van mijn eerste pogingen om de werkelijkheid te dupliceren
of minstens te simuleren of op te roepen, speelde ik met mijn speelgoedautootjes
alle grote prijzen van het seizoen na. Ik legde op de woonkamertafel met
legoblokjes een tracé uit dat min of meer het tracé nabootste van de
autocircuits van Kyalami, de Nürburgring of Francorchamps. Ik vond de
plattegronden hiervan in een van de aan de F1 gewijde, Franstalige
Marabout-boeken van mijn broer. Volgens de principes van het ganzenspel, met
behulp van dobbelstenen dus, liet ik mijn autootjes enkele rondjes op dit
parcours rondtoeren.
De volgorde waarin mijn speelgoedbolides over de aankomststreep bolden,
hield ik uiteraard zorgvuldig bij. Elke deelnemer had een eigen nummer, dat
vergemakkelijkte mijn boekhouding. Ik hield elke doortocht in kolommen bij,
zodat ik na afloop van de volledige race een goed beeld had van het koersverloop.
Uiteraard zette ik dit ook nog eens uit in een diagram, waarin elke auto met
een eigen kleur werd voorgesteld: in één oogopslag kon ik het resultaat van
urenlang volgehouden dobbelstenen gooien en tellend voortbewegen van de
wagentjes overschouwen. Na de race kregen, zoals in een echte grote prijs voor
F1-wagens, de eerste zes in de uitslag punten. Wanneer alle grote prijzen van
het seizoen op die manier waren nagespeeld, werden de behaalde punten opgeteld
en kon ik één deelnemer tot ‘wereldkampioen’ uitroepen.
Ik had uiteraard een voorkeur voor een van die wagentjes en het
vreemde, tegen elke statistische waarschijnlijkheid in, was dat meestal die
favoriet won.
lees vanaf hier deel 1
lees hier vanaf het begin van deel 2
