19 november 2017
54 – (…)
‘Wat interesseert jou eigenlijk meer, woorden of mensen?’ De
vraag wordt gesteld en hij blijft hangen.
55 – Eergisteren
verneem ik in het boekenantiquariaat In Den Eenhoorn van Titia en Arthur Van de Velde dat de zaak zal worden stopgezet. Niet dat ze er geen zin meer in hebben,
neen, ondanks hun eind in de zeventig willen broer en zus nog wel een tijdje
voortdoen. Het is dat de pacht van het pand niet kan worden verlengd. Titia en Arthur moeten eruit, en samen met hen hun duizenden boeken. Het is vooral erg
voor die twee, maar ik vind het ook geen pretje: hiermee staat alweer een plek
die ik regelmatig aandoe op verdwijnen. Een paar huizen verderop richting
Ezelpoort stopt ook Café De Vismijn binnenkort, een van de weinige
etablissementen in Brugge die ik nog frequenteer omdat je er, ver van het
toerisme, op je gemak kunt praten bij een goedkope en eerlijke pint bier.
Maar goed, ik kom dit keer thuis met alweer een paar boeken
waarvan ik mij de aanschaf zeker niet had voorgenomen. Je onbekende vader, het laatste boek van Jan Emiel Daele, is er een
van. Daele gaat erin op zoek naar – de titel zegt het – een antwoord op de
vraag wie zijn vroeggestorven vader is geweest. En ja, Daele sr. heeft zich
tijdens de oorlog de vingers verbrand aan een bepaald gedachtegoed! Dit sluit
dan weer wonderwel aan – je kiest je lectuur nóóit toevallig – bij de reeks Kinderen van de collaboratie waarvan ik
al de twee eerste afleveringen bekeek. (De eerste bekeek ik een tweede keer,
samen met mijn zoon, omdat ik nu eenmaal vind dat hij, hier in Vlaanderen
wonende en samen met mij bepaalde politieke ontwikkelingen gadeslaande, van bepaalde
dingen toch iets meer móet weten dan hij mogelijk op school heeft opgestoken.)
Van Daele herinnerde ik me zijn nare levenseinde – en om dat
weer eens op te frissen kan ik bij Jeroen Brouwers terecht, die het eerste
hoofdstuk van zijn literaire zelfmoordboek De
laatste deur aan de brutale dood van Jan Emiel Daele wijdt. (Ik bedoel ‘literaire
zelfmoordboek’ in dubbele zin: een literair hoogstaande boek over schrijvers
die zelfmoord gepleegd hebben.) En ja, wie Brouwers leest, wordt meegesleurd en
zo beland ik nog voor het eind van de dag bij Keefman van Jan Arends aangezien ook hij in Brouwers’ boek is
opgenomen: Arends stapte uit een enige verdiepingen hoog gelegen raam van een
flatgebouw aan het Roelof Hartplein in Amsterdam.
