17 november 2017
52 – Een nadeel
van Facebook, of beter een gevaar, is dat je in je eigen ‘bubbel’ opgesloten kunt
geraken: je doet aan zelfcensuur om binnen je virtuele peergroup appreciatie te
oogsten, en je confirmeert díe vrienden met wier meningen je het eens bent.
Uiteraard in de hoop om op jouw beurt door hén te worden opgemerkt. Ik ken de
mechanismen en die kennis behoedt mij ervoor er de gevangene van te zijn. Dat
is althans wat ik mezelf wijsmaak. Een voordeel van Facebook is dan weer dat je
tot het besef kunt komen dat er nog andere ‘bubbels’ zijn, waar uiteraard
dezelfde mechanismen werken – Facebook maakt met andere woorden de maatschappij
zichtbaar als een geheel van aparte denksferen waartussen nauwelijks
communicatie en al zeker geen vergelijk mogelijk is. En zo is deze
contactmachine een instrument dat atomisering in de hand werkt. (Lees meer
hierover in mijn tekst ‘Facebook
als anesthesiemachine’.)
Soms kom je in een andere bubbel terecht, en dat voelt heel
snel behoorlijk onwennig aan. Gisteren en vandaag had ik het twee keer.
Gisteren zag ik een N-VA-parlementslid een artikel delen
waarin van de jongeren die zich in Brussel aan geweld en vernielingen te buiten
gaan wordt gezegd dat ze zich ‘wreken’. Commentaar van het parlementslid, heel sec: ‘Wraak?
En voor wat dan?’ Meteen het startschot voor een hele resem soms ronduit racistische
commentaren.
Vandaag een conversatie met een Bruggeling die vragen stelt
bij het caféterrassenbeleid in deze stad: waarom moeten die terrassen in de
wintermaanden worden opgeruimd?; het zou toch veel gezelliger zijn als ze
zouden mogen blijven staan? Ik antwoord met de gekende argumenten:
Misschien is het wel
eens goed om toch een paar maanden in het jaar de markt te zien zoals hij
eigenlijk is. Bovendien is de terrasverwarming een energieverspilling. Het is
te koud om buiten te zitten, dus zetten we buiten de kachel aan. Bizar.
Ik krijg meteen lik op stuk:
wat een onzin, alsof
een ijspiste bij 12° geen verspilling is, en een ijssculptuur dat nog veel
erger is. Maar eerlijk gezegd lijkt me het discours om alles te herleiden tot
zuinigheid, verantwoordelijkheid en duurzaamheid een zeer kwalijke tendens.
Vroeger hadden we daar de kerk en al zijn misselijkmakende uitwassen voor.
Tegenwoordig werpt de linkerzijde zich, bij gebrek aan een duidelijk programma
of tenminste een breed gedragen mening, op als behoeder van de maatschapij. En
wat 'de markt zien zoals hij echt is' betreft, heeft al dan niet terrassen daar
momenteel niets mee te maken. Geef mij in plaats van die spuuglelijke commercie
maar terrassen met gezellige mensen op. En laat ze maar stoken, het zal
misschien de kilte in de maatschappij verjagen en in het beste geval de
zuinigheid doen verbranden en generositeit weer binnenbrengen.
Ik probeer nog de kloof tussen onze bubbels te dichten:
een terras is een
stoep met meubilair op om van de zon of een zwoele avond te genieten, niet de
semi-definitieve verwarmde veranda's die nu terras worden genoemd en die wel
degelijk een esthetische impact hebben op de architectuur van de plek - de
ijssculpturentent aan het station is inderdaad een grote schande,
onbegrijpelijk dat het stadsbestuur daar niet op wordt aangesproken (allicht
omdat het stationsplein onder NMBS-bevoegdheid ressorteert?) - mijn discours
voor zuinigheid, verantwoordelijkheid en duurzaamheid is geen kwalijke maar
gezien de klimaatopwarming een broodnodige tendens - en wat die gezelligheid
betreft, die kan toch ook binnen?, maar wat mij betreft niet in cafés aan de
markt want die zijn mij te duur en commercieel - de onvriendelijke associatie
tussen de misselijkmakende uitwassen van de Kerk en het pleiten voor
duurzaamheid laat ik volledig voor uw rekening’
Maar het is vergeefse moeite:
Daar wil ik toe komen:
gans de hysterie rond de klimaatsverandering wordt meer en meer tegengesproken.
Als de doelstellingen van Parijs gehaald worden zal dat 0,03 graden verschil
maken. Maar het is wel een miljardenbusiness. Geld dat beter zou besteed worden
aan wat er echt toe doet, zoals armoede.
Ik besluit nog:
Dus, stook maar lustig
verder jongens, en après nous le déluge? Ewel santé.
Waarna de bubbelgenoten van mijn gesprekspartner, die niet
meer reageert, de borstwering herstellen:
En al de co2 die de
lucht in gejaagd wordt bij de afbraak en het opzetten van de terrassen. Ja man
zo is er altijd wel iets.#Laat de terrassen staan#houbruggegezelligindewinter
De Markt zoals ie is?
Kaal en leeg...
wat de
klimaatopwarming betreft moet men in Brugge ook z’n mond houden, want voor een
groot deel van de stad zijn dingen zoals dubbel glas en zonnepanelen verboden.
Einde discussie, er lijkt geen vergelijk mogelijk – ik blijf
natuurlijk bij mijn groot gelijk, maar het is toch goed te beseffen dat er in
de verschillende bubbels veel gelijken zijn. En ik besluit, uiteraard ironisch:
Ik ben voor verwarmde
terrassen, ik ben voor ijssculpturen bij 15 graden Celsius, ik ben voor skiën
in de Alpen, ik ben voor goedkope vliegtuigreizen, ik ben voor Noordzeegarnalen
die gepeld worden in Marokko, ik ben voor Parmahesp van Vlaamse varkens die
wordt gelabeld in Parma, ik ben voor tulpen en snijbonen uit Kenia, ik ben
voor... En weet ge wat, ik drink er nog een op en dat de rest zijn plan trekt.
Als het maar gezellig is. En als het te koud is, dan doe ik mijn frak niet uit.
 |
|
© rr
|
