Regisseur John Cassavetes was getrouwd met actrice Gena
Rowlands. In Opening Night (1977)
zegt Rowlands, die de rol speelt van een steractrice, Myrtle Gordon, dat ze
niet meer écht lijkt te kunnen voelen, dat ze het ongeremde gevoel kwijt is dat
ze had toen ze zeventien was. Het is dan ook geen toeval dat de aanbidster die
tegenover het theater wordt doodgereden precies die leeftijd heeft. Myrtle
beeldt zich in dat ze schuld heeft aan dit ongeluk, en deze emotie voert de
twijfels die ze zo al heeft over het stuk dat ze aan het spelen is tot een
crisis: acteren wordt onmogelijk. Ze twijfelt aan haar kunnen. ‘Ik ben niet
meer grappig,’ zegt ze, ‘omdat ik mezelf niet meer au sérieux neem.’ En op een
ander moment zegt ze: I’m not me anymore.
Uiteraard is het niet onbelangrijk dat het theaterstuk gaat over de
gevoelens van een ouder wordende vrouw in een huwelijk dat al enige tijd
meegaat.
En passant wordt
er flink wat gezopen – en nu lees ik dat Cassavetes op zestigjarige leeftijd
aan een levercirrose is bezweken.
Opening Night gaat
niet in de eerste plaats over alcohol, maar over acteren, en meer nog over
ouder worden. Niet alleen tot de zeventienjarige fan verhoudt Myrtle Gordon
zich, maar ook tot de vijfenzestigjarige dramaturge Sarah Goode (Joan
Blondell), die moet toekijken hoe Gordon haar stuk op geheel eigen wijze
invult.
Oud ben je als je je niet meer laat op sleeptouw nemen door
je passies (zoals die jonge aanbidster), als je altijd gereserveerd bent en op
de rem gaat staan. Als je, inderdaad, voortdurend aan het acteren bent dat je
alles onder controle hebt. The pain of
loosing passion. Dat is precies het straffe van dit psychologisch drama:
Cassavetes toont hoe het acteren in het theater en het acteren in het leven in
elkaar kunnen overgaan en dat, als zoiets gebeurt, de gevolgen niet te overzien
zijn. En daar gaat deze film natuurlijk ook over: hoe de werkelijkheid in de
fictie binnendringt. Dat Cassavetes zelf ook een rol speelt, en wel niet
toevallig die van Maurice Aarons, de echtgenoot van Myrtle Gordon, kan dit
alleen maar versterken. ¶
