wolkenfragmenten
uit Willem Frederik Hermans, Een
landingspoging op Newfoundland
1860
Omdat hij nu toch
voortaan heel goedkoop leven zou, had hij niet de moeite genomen de Y.M.C.A. op
te zoeken, maar was gaan logeren in het King Edward hotel, een centraal gelegen
wolkenkrabber. (41)
1861
Maar wat hij daar zag:
terreinen met wrakken van auto’s, daarachter de vuilbruine wolkenkrabbers
tegen een vaalblauwe lucht, telefoonpalen her en der, rook van locomotieven,
het moedeloze water van het meer aan de andere zijde… het was zo smerig dat hij
gauw terugging. (54)
1862
De zon scheen achter een
dunne bewolking; er waren juist nog flauwe schaduwen te zien. (68)
1863
Aan het einde van de brug
lag het Amerikaanse gedeelte van Niagara Falls; wolkenkrabberachtige
hotels beloofden in altijd brandende reclameletters verrukkelijke
wittebroodsweken. (69)
1864
Het panorama werd steeds
romantischer te hoger men kwam, waarna men, helemaal boven, ineens de wolkenkrabbers
weer zag. (75)
1865
Alleen versnelden
duistere wolken hun drift, achter de met zwarte hei bedekte heuvel. (97)
1866
Door het gladde water
gleden de woeste onweerswolken als onverklaarbare troebelingen. (100)
1867
De regen buiten moest
opgehouden zijn, de wolken dreven over; het werd merkbaar lichter in de
hall. (111)
