AARDENBURG
Behalve dat M er vandaan komt en dat ik door haar de pittige, van zware a’s voorziene mix ken van sappig Brugs met Hollands klinkende klanken, heeft Aardenburg niets voor mij te betekenen. O ja, ik kom er wel eens langs op de fiets. Op zich bestaat Aardenburg niet voor mij. Het is niet méér dan een punt in een coördinatenstelsel, een abstract oord. Het is een hechtpunt van het web waarin ik mij bevind. Vanuit Brugge vertrekt de Aardenburgse Weg. Een smal baantje, dat in Aardenburg wellicht Brugse Baan heet en zijn belang ontleent aan het feit dat het is aangelegd in het tracé van de voormalige Romeinse heirbaan tussen Oudenburg en Aardenburg. En die liep over het toen nog lege punt waar nu Brugge ligt. Als Bruggeling ben ik dus een beetje schatplichtig aan Aardenburg. Ik balanceer op een koord dat ginds is opgehangen.
