Elle ne se rendait pas compte que, si Debussy n’était pas aussi indépendant de Wagner qu’elle même devait le croire dans quelques années, parce qu’on se sert tout de même des armes conquises pour achever de s’affranchir de celui qu’on a momentanément vaincu, il cherchait cependant, après la satiété qu’on commençait à avoir des œuvres trop complètes, où tout est exprimé, à contenter un besoin contraire.
(II:815)
Debussy mocht dan niet zo schatplichtig zijn aan Wagner als zelfs zij het binnen enkele jaren zou moeten geloven – men moet zich nu eenmaal van de buitgemaakte wapens bedienen om zich definitief los te maken van diegene op wie men slechts een voorlopige zege heeft behaald –, hij probeerde toch – en dát realiseerde zij zich niet – om in een tijd waarin men genoeg begon te krijgen van te ambitieuze werken die alles wilden uitdrukken, een tegengestelde behoefte te bevredigen.
Zij besefte niet dat, al was Debussy niet zo onafhankelijk van Wagner als zijzelf over enkele jaren zou denken, omdat men zich nu eenmaal bedient van de veroverde wapens om degene die men voor het ogenblik heeft overwonnen van zich af te schudden, hij er niettemin op uit was om, in het licht van het gevoel van oververzadiging dat men begon te krijgen van al te afgeronde werken, waarin alles wordt uitgedrukt, te voldoen aan een tegengestelde behoefte.
(Cornips IV:221)
