In ‘Belg. N.’ (Van Dale) heet het hoofdartikel waarin de hoofdredacteur van de krant, of een van zijn vooraanstaande collega’s, aan de eigen mening ruchtbaarheid verleent, ‘editoriaal’. En een van de meest roemruchte ‘editorialisten’ hier te lande is Luk Van der Kelen. Hij schrijft commentaarstukken voor de populistische krant Het Laatste Nieuws. Het Laatste Nieuws is in Vlaanderen de krant met het grootste aantal lezers. Vier keer meer dan De Standaard. Zeven keer meer dan De Morgen. De overheersende achtergrondkleur van Het Laatste Nieuws is bleekblauw, dat zegt genoeg. Het Laagste Nieuws, zeg ik altijd.
Als ik ooit tegen iets of iemand een kruistocht zou ondernemen, dan tegen Luk Van der Kelen.
En wel hierom, onder meer hierom: Luk Van der Kelen richt z’n commentaarstukjes vaak in met de hierna schematisch weergegeven redenering.
a. politiekers (‘Belg. N.’ voor politici) beloven iets
b. ze doen niet wat ze hebben beloofd
c. dat speelt in de kaart van het Vlaams Blok
Ik weet dat deze redenering idioot klinkt, maar dat is ze ook. Genuanceerder dan dat zijn de redeneringen van Luk Van der Kelen echt niet.
De term ‘c’ in de hierboven schematisch weergegeven redenering wordt meestal geformuleerd in de volgende bewoordingen: ‘En dan moet je niet verwonderd zijn dat de mensen voor het Vlaams Blok stemmen.’ (Het geheven vingertje zie je er zó bij.)
Nu begrijp ik wel dat Luk Van der Kelen precies het tegenovergestelde betracht: hij wil nu net met zijn gesofisticeerde commentaarstukjes, wat zeg ik, met heel zijn bleekblauwe journalistieke ziel, de mensen diets maken dat ze beter níet voor het Blok stemmen, en de politici dat ze zich zo moeten gedragen dat de mensen daar ook geen reden toe hebben. Op zich een oorbaar streven. Maar ik vrees dat hij precies datgene aanmoedigt wat hij beschrijft. Immers, wat moeten ‘de mensen’ denken als ze op de radio tijdens het perscommentarenoverzicht horen zeggen (of als ze lezen, dat kan ook, al is dat bij het Laatste Nieuws-publiek natuurlijk minder evident) dat zelfs ‘editorialist’ Luk Van der Kelen begrijpt dat ze met zo’n klapwiekende politiekers voor het Blok stemmen. Ja, als zo’n groot licht als Luk Van der Kelen concludeert dat dit, op basis van het geboden spektakel, de meest logische keuze is, dan is er toch geen andere mogelijk of verdedigbaar?
