Als iedereen zou leven zoals wij, West-Europeanen en Amerikanen, leven, dan zouden er drie planeten nodig zijn om aan de jaarlijkse behoefte aan natuurlijke hulpbronnen tegemoet te komen. De bestanden van alle gewervelde diersoorten zijn de afgelopen dertig jaar met dertig procent gedaald. Voor de zoetwaterdiersoorten is dat vijftig procent. De afgelopen veertig jaar is de ‘energie-voetafdruk’ globaal met factor zeven toegenomen. Rond 2040 komt er dan eindelijk een knik in de groei van de ‘ecologische voetafdruk’, maar wat die knik precies zal veroorzaken is nog niet duidelijk. De stop van de bevolkingsaanwas – door toedoen van welke factoren? –, of gewoon het feit dat bepaalde bronnen zullen uitgeput zijn? (De ‘ecologische voetafdruk’ is ‘een maateenheid van ecologische duurzaamheid. Hij geeft weer hoeveel druk onze levensstijl legt op de natuurlijke rijkdommen van de aarde. Het is een maat voor de oppervlakte aan land en water die mensen nodig hebben om in hun consumptie van energie, goederen, infrastructuur en voedsel te voorzien en om hun afval kwijt te geraken.’) Niet dat ik uw ochtend wil bezwaren, maar dat lijkt me geen voldoende argument om u er níet op te wijzen dat u op de website van het wwf het volledige ‘Living Planet Report 2004’ kan raadplegen. ‘Redelijk alarmerend’, aldus de journalist van dienst op De Standaard Online, waar het rapport wordt samengevat.
