vrijdag 12 februari 2016

mijn woordenboek 428


AVONTUUR

Wat zou er interessant kunnen zijn aan het beschrijven van een oninteressant leven? Zoals het mijne. Want zeg nu zelf (zij hij tot zichzelf): wat heb jij nu eigenlijk meegemaakt dat interessant genoeg is om beschreven te worden? Toch geloof ik dat het kan. Dat ook een oninteressant leven zo kan worden beschreven dat het voor een derde, een buitenstander, een die er op geen enkele manier bij betrokken is behalve dan dat hij in hetzelfde land leeft, dezelfde taal spreekt, dezelfde cultuur deelt en eventueel min of meer van dezelfde leeftijd is, interessant kan zijn. En dan bedoel ik niet de manier waarop en de stijl en zo. Dat ook, natuurlijk, je kunt van niets iets maken als je er een mooie strik rond doet. Maar ik bedoel vooral dit: iemand moet toch vastleggen hoe het is geweest voor de generatie die is geboren eind jaren vijftig, begin zestig, die nu dus – 2016 – halverwege de vijftig of bijna zestig is, en die dus niets noemenswaardigs heeft meegemaakt. Haar grote avontuur, die erin bestaat dat zij geen avonturen heeft meegemaakt, zoals Milan Kundera het ergens stelde, moet toch ook beschreven worden?