donderdag 18 februari 2016

wolken 1787-1788



wolkenfragmenten uit Javier Marías, De verliefden

1787
Daarentegen kunnen we over een dode niet fantaseren, tenzij we ons verstand verliezen, er zijn mensen die daarvoor kiezen, ook al is het tijdelijk, die daarmee instemmen totdat ze zich ervan hebben overtuigd dat het gebeurde is gebeurd, het ongeloofwaardige en zelfs het onmogelijke, datgene wat zelfs niet binnen de kansberekening viel waar we ons door laten leiden om elke dag op te staan zonder dat een loodgrijze, lugubere wolk ons ertoe aanzet onze ogen weer te sluiten, terwijl we denken: ach, we zijn toch allemaal veroordeeld. (52)

1788
Het verstrijken van de tijd verhevigt en condenseert elke willekeurige storm, zelfs als er in het begin geen wolkje aan de horizon viel te bekennen. (288)