Ik had geen coronacrisis nodig om de geneugten van het wandelen te ontdekken: ik ga al vele jaren wandelen in Ryckevelde, ook als er niet eens een – ochgot – halve centimeter sneeuw is gevallen. Ik ga er wandelen om te genieten van de geuren, de kleuren, het leven, het ritme van mijn stap. Of van het perspectief van een dreef, waarom niet. Het woord valt tegenwoordig opvallend vaak. De mensen willen perspectief. Ze willen een exitstrategie. Ze willen een nieuw normaal. Wat mij betreft zal daarin geen plaats zijn voor een verloren of – godbetert – achteloos weggegooid mondmasker in een besneeuwde bosdreef.
210208
