facebookbericht 1163

Ik ken dit gedicht nog van toen ik jong was. 'En wanneer was dat?', vraagt u zich af. Wel, zo lang geleden was dat, dat je kon zeggen dat er toen nog echte winters waren.

 

Winterstilte

 

De grond is wit, de nevel wit,
De wolken, waar nog sneeuw in zit,
Zijn wit, dat zacht vergrijzelt.
Het fijngetakt geboomte zit
Met witten rijp beijzeld.

De boom houdt zich behoedzaam stil,
Dat niet het minste takgetril
’t Kristallen kunstwerk breke,
De klank zelfs van mijn schreden wil
Zich in de sneeuw versteken.

De grond is wit, de nevel wit,
Wat zwijgend tooverland is dit?
Wat hemel loop ik onder?
Ik vouw de handen en aanbid
Dit grootsche, stille wonder.

 

Jacqueline van der Waals (1868-1922)