woensdag 3 februari 2021

op naar de zestig 113


Met haar wulpse blote kont naar het raam gekeerd doet ze passanten het hoofd op hol slaan. De kunstminnende bewoner van het appartement lijkt minder aangedaan. Hij is zich niet bewust van enige uitdagende aanwezigheid. Hij heeft haar vormen al zo vaak aanschouwd dat hij ze niet meer ziet. Ik passeer hier wel vaker, altijd benieuwd wie bij haar hoort, wie zij ooit heeft bekoord. Nooit eerder zag ik hém. Nu dus wel. Ik zie hen voor het eerst samen en dat ontroert me. Nog goed dat het houtwerk zijn hoofd doorstreept en op die manier het beeld discreter maakt.

210201