We wandelen en zeggen dat we van de landschappen genieten. Maar waar precies genieten we dan van? Ik geniet van woest en ruig en onherbergzaam, maar dat soort landschappen hebben wij hier niet. Hier tekent en vertekent de mens altijd mee en heerst er bijgevolg, helaas, veel disharmonie. Toch is wandelplezier ook in ons land, zelfs in ons land, mogelijk. Dan heeft het te maken met, hoe je het ook draait of keert, tijd. Met sporen van menselijke aanwezigheid, liefst oude. Dingen die geschiedenis in zich dragen. Een aftandse kar, een vergeten tracé. Een rechte dreef, gebogen door de wind.
210110
